Pieter Roos was de afgelopen drie jaar locatiedirecter van Mechanical Engineering (ME) in Amsterdam waar hij samen met Bernadette Pol en Janine de Schutter het Management Team vormde. Wat waren voor hem de vijf meest opmerkelijke momenten in die drie jaar? ‘Ik had nooit gedacht dat ik in mijn rol als locatiedirecteur zo van andere docenten kon genieten.’
Niet meer terug
‘Ik maak er graag 4,5 jaar van want ik neem de aanloop ook mee. Ik herinner me namelijk de allereerste voorlichtingsbijeenkomst in Amsterdam voor een zaal vol 4, 5 en 6 vwo-ers nog goed. Die zaten te luisteren naar een verhaal over een opleiding die er nog moest komen. Je kunt dan eigenlijk niet meer terug. Later in de trein op weg naar huis voelde ik opwinding en trots: we zijn nu echt bezig.
Warm gevoel
De eerste echte collegedag op de VU in september 2019 was ook een bepalend moment. Ik zag de studenten toen voor het eerst allemaal bij elkaar en realiseerde me: het is nu echt, we zijn begonnen. Dat voelde goed al was het een ander gevoel dan ik gewend was in mijn rol als docent. Als locatiedirecteur ben je niet zo zichtbaar, zeker niet voor de studenten. Veel van je werk speelt zich af achter de schermen. Ik ervaarde op die eerste dag vooral een warm gevoel van betrokkenheid en verantwoordelijkheid. En niet alleen voor de studenten maar ook voor de docenten en alle ondersteuners.
Steady state
Corona kwam flink binnen in het eerste jaar. Onze ontwikkeling werd wreed verstoord. Zo’n samenwerking wordt extra hard geraakt omdat je te maken hebt met twee universiteiten die niet over alles precies hetzelfde denken, en met een programma waarin reizen voor studenten en docenten zo essentieel is. Wel of geen fysieke toetsen? Wel of niet reizen naar Twente? Wel of niet werken aan practica in de labs? Corona heeft van alle betrokkenen veel flexibiliteit, improvisatietalent en last minute handelingsvermogen gevraagd. Dat is over het algemeen vrij goed gelukt maar twee jaar corona heeft er ook voor gezorgd dat we als opleiding nog steeds niet in een steady state zijn beland. Hopelijk komen we daar ergens in de komende studiejaren wel.
Niet bemoeien
Ik heb altijd genoten van mijn eigen rol als docent bij Civiele Techniek aan de UT maar had nooit gedacht dat ik in mijn rol als locatiedirecteur zo van andere docenten kon genieten. Ik heb daarbij onder meer geleerd om vanuit mijn betrokkenheid me juist niet te bemoeien met de manier waarop de docent les geeft. Iedereen op zijn of haar manier. Een soort cursus op je handen zitten. Even wennen, maar het is me wel gelukt. Ik heb zo dus ook veel geleerd van de verschillende onderwijsstijlen die ik voorbij heb zien komen. Dat biedt me in mijn eigen rol als docent ook veel inspiratie.
Betrokken en bevlogen
We hebben recent met docenten van de VU en de UT en ook met een aantal studenten een heidag gehad. En misschien denken mensen nu: huh, een heidag als een van de opmerkelijke momenten? En ja, toch is het zo. Want het was echt een geweldige bijeenkomst waar we op een hele organische wijze het heden, het verleden en de toekomst hebben besproken. Inclusief alle frustraties en pijnpunten. Het was een cadeau om de opleiding na drie jaar eindelijk uitgebreid met elkaar te kunnen bespreken. Gelukkig weer in een live setting en op een open, eerlijke en constructieve wijze. Het onderstreepte nogmaals de enorme betrokkenheid en bevlogenheid van alle mensen die meedoen.’
